III-AcidumConditura
1.- Definitio Acidi-Decapandi: Acida adhibentur ad squamas ferri oxidi chemice removendas certa concentratione, temperatura et celeritate, quod decapatio appellatur.
2.- Classificatio Acidi-Decaptationis: Secundum genus acidi, dividitur in decaptationem acidi sulfurici, decaptationem acidi hydrochlorici, decaptationem acidi nitrici, et decaptationem acidi hydrofluorici. Diversa media ad decaptationem eligenda sunt secundum materiam chalybis, ut decaptatio chalybis carbonici cum acido sulfurico et acido hydrochlorico, vel decaptatio chalybis inoxidabilis cum mixtura acidi nitrici et acidi hydrofluorici.
Secundum formam ferri, dividitur in decapationem filorum metallicorum, decapationem fornacis, decapationem laminarum ferrearum, decapationem taeniarum, et cetera.
Secundum genus instrumenti salsificationis, dividitur in salsificationem in cisterna, salsificationem semi-continuam, salsificationem plene continuam, et salsificationem in turri.
3.- Principium decaptationis acidae: Decaptatio acida est processus removendi squamas oxidi ferri a superficiebus metallicis modis chemicis, unde etiam decaptatio acida chemica appellatur. Squamae oxidi ferri (Fe203, Fe304, Fe0) in superficie tuborum ferreorum formatae sunt oxida basica quae in aqua insolubilia sunt. Cum in solutione acida immerguntur vel solutione acida in superficiem asperguntur, haec oxida basica seriem mutationum chemicarum cum acido subire possunt.
Propter naturam laxam, porosam, et fissam squamarum oxidi in superficie chalybis carbonarii structuralis vel chalybis humiliter mixti, una cum flexu repetito squamarum oxidi una cum chalybe in lamina durante rectificatione, rectificatione tensionis, et transportatione per lineam decapandi, hae fissurae pororum ulterius augentur et dilatantur. Ergo, solutio acida cum squamis oxidi chemice reagit et etiam cum ferro substrati chalybis per fissuras et poros reagit. Hoc est, initio lavacri acidi, tres reactiones chemicae inter squamas oxidi ferri et ferrum metallicum et solutionem acidam simul peraguntur. Squamae oxidi ferri reactionem chemicam cum acido subeunt et dissolvuntur (dissolutio). Ferrum metallicum cum acido reagit ad hydrogenium gasosum generandum, quod squamas oxidi mechanice detrahit (effectus decorticationis mechanicae). Hydrogenium atomicum generatum oxida ferri ad oxida ferrosa, quae reactionibus acidis obnoxia sunt, reducit, et deinde cum acidis reagit ad removendum (reductio).
II-Passivatio/Inactivatio/Deactivatio
1.- Principium passivationis: Mechanismus passivationis per theoriam pelliculae tenuis explicari potest, quae suggerit passivationem ex interactione inter metalla et substantias oxidantes oriri, pelliculam passivationis tenuissimam, densissimam, bene obtectam, et firmiter adsorptam in superficie metalli generans. Haec pellicula ut phasis independens existit, plerumque compositum metallorum oxidatorum. Munus agit in separando metallo a medio corrosivo omnino, prohibendo ne metallum in contactum cum medio corrosivo veniat, ita dissolutionem metalli essentialiter inhibens et statum passivum formans ad effectum anticorrosionis consequendum.
2.- Commoda passivationis:
1) Comparata cum modis obturandi physicis traditis, curatio passivationis proprietatem habet non omnino augendi crassitudinem materiae et mutandi colorem, praecisionem et valorem additum producti augens, operationem commodiorem reddens;
2) Propter naturam non reactivam processus passivationis, agens passivationis iterum atque iterum addi et adhiberi potest, quod ad vitam longiorem et sumptum oeconomiciorem perducit.
3) Passivatio formationem pelliculae passivationis structurae molecularis oxygenii in superficie metalli promovet, quae compacta et stabilis in effectu est, et effectum sui reparationis in aere simul habet. Ergo, comparata cum methodo traditionali oleo antirubigine obducendo, pellicula passivationis per passivationem formata stabilior est et corrosioni resistens. Plerique effectus oneris in strato oxidi directe vel indirecte ad processum oxidationis thermalis pertinent. In intervallo temperaturae 800-1250 ℃, processus oxidationis thermalis utens oxygenio sicco, oxygenio humido, vel vapore aquae tres gradus continuos habet. Primo, oxygenium in atmosphaera ambiente stratum oxidi generatum intrat, deinde oxygenium interne per dioxidum silicii diffunditur. Cum interfaciem SiO2-Si attingit, cum silicio reagit ad novum dioxidum silicii formandum. Hoc modo, processus continuus reactionis diffusionis oxygenii fit, faciens ut silicium prope interfaciem continue in silicem convertatur, et stratum oxidi versus interiora crustae silicii certa celeritate crescat.
III-Phosphatatio
Phosphatio est reactio chemica quae stratum pelliculae (pelliculam phosphationis) in superficie format. Processus phosphationis praecipue in superficiebus metallicis adhibetur, eo consilio ut pellicula protectiva praebeatur ad metallum ab aere separandum et corrosionem prohibendam; etiam ut primarium pro quibusdam productis ante picturam adhiberi potest. Hoc strato pelliculae phosphationis, adhaesionem et resistentiam corrosionis strati picturae augere, proprietates decorativas augere, et superficiem metallicam pulchriorem reddere potest. Etiam munus lubricandi in quibusdam processibus frigidae operationis metallorum agere potest.
Post curationem phosphationis, res fabricata diu neque oxidabitur neque rubiginem capiet, itaque applicatio curationis phosphationis late patenter adhibetur et etiam processus tractationis superficiei metallicae vulgo adhibitus est. Magis magisque in industriis ut autocinetis, navibus, et fabricatione mechanica adhibetur.
1.- Classificatio et applicatio phosphationis
Solet curatio superficiei colorem diversum praebere, sed curatio phosphationis secundum necessitates reales fieri potest, variis agentibus phosphationis utendo ad colores diversos exhibendos. Quam ob rem saepe curationem phosphationis in griseo, colorato, vel nigro videmus.
Phosphatatio ferri: post phosphationem, superficies colorem iridis et caeruleum ostendet, itaque etiam phosphorus coloratus appellatur. Solutio phosphationis praecipue molybdatum ut materiam primam adhibet, quae pelliculam phosphationis coloris iridis in superficie materiae ferreae formabit, et etiam praecipue ad pingendum stratum inferius adhibetur, ut resistentia corrosionis materiae consequatur et adhaesio strati superficialis melior fiat.
Tempus publicationis: X Maii, MMXXIV